Muzyka zespołu Gadająca Tykwa trudna jest do jednoznacznego sklasyfikowania. Najogólniej można ją określić jako etniczną, folkową, albo też world music. Specyficznego charakteru nadaje jej połączenie instrumentów ludowych, tradycyjnych z instrumentami używanymi w muzyce klasycznej czy rozrywkowej. Na koncertach Tykwy usłyszeć można zarówno pochodzące z Afryki Zachodniej balafony, ngoni, djembe, gitę jak i kubańskie conga, tradycyjne tureckie flety ney, bułgarski kawal, lirę korbową, drumlę czy didjeridoo, oraz waltornię, kontrabas i gitarę akustyczną. Również inspiracje mają różne źródła. W muzyce Gadającej Tykwy odnajdziemy utwory brzmiące afrykańsko, osadzone w pulsującym dynamicznym rytmie Afryki Zachodniej, ale też piosenki inspirowane bluesem czy country. Odnajdziemy elementy improwizacji, w której pojawić się mogą znane tematy jazzowe, czy melodie reggae. Są utwory ciche i spokojne jak i dynamiczne transowe i pulsujące. Są melodie karaibskie łączone z folklorem warszawskiej ulicy.

Jest to muzyka ludyczna. Służy okazaniu radości, uciesze, zabawie . Co jest charakterystyczne to muzyka Tykwy nie naśladuje wiernie żadnej tradycji etnicznej. Posiłkuje się nimi raczej na zasadzie inspiracji. Charakterystyczny, oryginalny wokalista Gadającej Tykwy śpiewa piosenki w wymyślonym przez siebie, "nieistniejącym języku". W piosenkach głos staje się kolejnym instrumentem a jego barwa i sposób śpiewania są odniesieniem do kultur, które inspirują grupę .

Muzykę którą prezentuje zespół „Żywiołak” możnaby określić jako ognisty polski i europejski folk. Jego koncertowa energia sprawia, że nikt nie jest w stanie usiedzieć na miejscu, Sami muzycy tak to komentują :

Słowo Żywiołak ma jednoznacznie oddać energię wykonywanej przez nas muzyki....
„Żywiołak”to wytwór naszych słowiańskich wyobraźni.
„Żywiołak” to muzyka żywiołów....

Zespół Żywiołak powstawał od początku 2005 r. Pierwsze nagrody zdobywał na XV Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe" w Lublinie, na którym to zostaje bardzo gorąco przyjęty i zdobywa Nagrodę Publiczności.

Cztery miesiące później zespół otrzymuje Grand Prix - Nagrodę Prezesa Polskiego Radia na najbardziej prestiżowym festiwalu muzyki folkowej "Nowa Tradycja" w Warszawie.

Późniejsze sukcesy to:

• Grand Prix na "Międzynarodowym Festiwalu gry na instrumentach dawnych i byle czym" w Starogardzie Gdańskim

• Pierwsza nagroda w przeglądzie zespołów rockowych "Młode Wilki - Rebelia" organizowanym przez warszawski klub "Stodoła".

• Wybór przez Piotra Kaczkowskiego utworu "Oko Dybuka" na składankę Minimax 4

• Nominacja do Nagrody Muzycznej Programu Trzeciego im. Mateusza Święcickiego - "Mateusze 2007" - za nowatorstwo w zmaganiu się z folkową materią (2007)

Bez wątpienia największą gwiazdą naszego koncertu będą Zespoły Voo Voo i Haydamaky

Tegoroczny nowy projekt Voo Voo i Haydamaky to wspaniała ,energetyczna porcja muzyki oparta głównie na repertuarze ukraińskim, czerpiącym w naturalny sposób z korzeni, skal i rytmów bałkańskich, ale również z bardzo pojemnej stylistyki rocka. Artyści pokazują to, co w ich muzyce jest najbardziej nośne – przywiązanie do tradycji, do owej muzyki źródła, połączone z piekielną energią i wielką wyobraźnią. Mamy tam prawdziwe historie i prawdziwie męskie śpiewanie... To sztuka słowa i muzyki źródeł. Mówiąc o sztuce źródeł, nade wszystko trzeba mieć w pamięci trwałość postaw i prawd, prostą ich siłę, bogactwo znaczeń, całą metafizyczną przestrzeń tej sztuki – relację z człowiekiem, z Bogiem, miłość i najzwyklejsze, uśmiechnięte wychwalanie życia.

Ta muzyka jest przetworzeniem tego, co wynika z korzeni narodowych i tradycji etnicznych. Ale jest również artystyczną reinterpretacją własnego doświadczenia i muzyki zachodniej. Voo Voo działa w tej konfiguracji jako rodzaj filtra, na którym buduje się emocjonalna gra Haydamaków. Należy jednak w tym miejscu dodać, że ta muzyka nie urosłaby do takiej formy, gdyby nie udział Voo Voo – jednego z najwszechstronniejszych polskich zespołów. A Voo Voo nie byłoby sobą, gdyby do takiego spotkania nie dorzuciło kilku „zdań od siebie”. To dzięki wrażliwości Mateusza Pospieszalskiego (producenta muzycznego tego zbioru, a także autora i kompozytora kilku pieśni) możemy śmiało mówić o jedności tworzywa muzycznego, a i niejednym zdumieniu. W tym wspólnym spotkaniu wydaje się, że Voo Voo jest idealnym partnerem. Z jednej strony jest bardzo rozpoznawalne, ale z drugiej jest bardzo otwarte na porzucenie swojej stylistyki i podporządkowanie się przestrzeni, której w tym momencie dotknięto.

Projekt ten ma również niebagatelny wydźwięk pozaartystyczny. Zwraca uwagę na naturalną potrzebę bliskości Polski i Ukrainy, ale i na mur na wspólnej granicy. „Jak dużo mamy do przejścia wielkich rzek?” – to doniosłe i aktualne pytanie, tak tradycyjnej, jak i współczesnej kultury.

Voo Voo

Wojciech Waglewski – gitary, śpiew; Mateusz Pospieszalski – saksofony, śpiew

Karim Martusewicz – gitara basowa, kontrabas, piła; Piotr „Stopa” Żyżelewicz – perkusja

HAYDAMAKY

Oleksandr Iarmola – śpiew; Ivan Leno – akordeon; Volodymyr Sherstyuk – gitara basowa

Eugeniu „Hayduk” Didic – trąbka, flugelhorn; Oleksandr Dem’yanenko – gitara, mandolina